‘‘ శ్రీకార’’మనజెల్లు చెన్నగు నారంభ,మునకన్ని పనులందు మోదమంద.1
‘‘ఓంకార’’మునుజెప్ప నుచ్ఛ్వాస నిశ్శ్వాస, క్రమబద్ధమునుజేయ గాంచుశక్తి.2
ఆరాధ్య దైవమే ‘‘ఆకార’’రూపాన, గాంచుటె భక్తుల కామితంబు.3
‘‘సాకార’’సౌందర్య సౌజన్య మూర్తిగా, ప్రార్ధింత్రు భక్తులు రామభద్రు.4
ఆధ్యాత్మికంబుగా నంతరంగముపండ, కలలతలపు ‘‘నిరాకార’’మందె.5
‘‘సత్కార’’మనగను సంగీత సాహిత్య, సర్వకళాభిజ్ఞ సంజ్ఞయగును.6
‘‘మమకార’’మనగను మాతృగర్భము నుండి,ప్రేమబంధమ్మైన ప్రేగుగాదె?.7
మదిలో ‘‘నహంకార’’మలినమ్మునిండిన,ప్రేమబాంధవ్యాలు బెదిరిపోవు.8
పెద్దల దర్శింప ప్రియమైన భావనన్, కైమోడ్పునిడ‘‘నమస్కార’’మగును.9
ఘనకార్యమును జేయ గౌరవాదరముల, కాంచనంబిడ ‘‘పురస్కార’’మగును.10
సజ్జన వర్తనన్ సంఘమున్జూచిన, ‘‘సంస్కార’’మనవచ్చు సంబరాన.11
ఆ ‘‘వషట్కారంబు’’ హైందవ ఋత్విక్కు , పల్కెడి సచ్ఛబ్ద వాచకంబు.12
అందము మగవాని కతివకు గల్గించి, కనువిందిడున‘దలంకార’’మగును.13
సంఘసేవకునిగా సామాన్యులకునుండ, ‘‘నుపకార’’మయ్యదే ఉత్తమంబు.14
ఆత్మావలోకనన్ ‘‘అపకార’’భావంబు, చేరనీకుండుటే శ్రీకరంబు.15
‘‘ఛీత్కార’’మనగను చేష్టలు చెడుగైన, భ్రష్టరూపంబగు ఫలితమగును.16
‘‘ఫూత్కార’’మునుజెప్ప పొగరైన ఫణిరాజు, తనుజేర బెదిరించు తత్త్వమగును.17
‘‘గుణకారము’’ గణిత కోణాన హెచ్చింపు, మార్గమై సంఘాన మాన్యమయ్యె.18
పేదల కష్టాలు పెదరాయుడెప్పుడు, కాంచకున్నను‘‘తృణీకార’’మగును.19
ఎండుమిర్చియు దప్ప నే దినుసులులేని, ఘనమైన పొడి‘‘గొడ్డుకార’’మగును.20
సంకష్టములబెట్ట సహియింపనోపని, కార్యముంగన ‘‘ప్రతీకార’’మగును.21
పెద్దలు చెప్పిన ప్రియమైన సూక్తులన్, కాదన బహు ‘‘తిరస్కార’’మగును.22
భవ్యమందిర శోభ దివ్యమై కాపాడ, ‘‘ప్రాకార’’మందురు ప్రాజ్ఞులిలను.23
కదనరంగములను కాలు శవములను, కనలేని స్థితియె‘‘వికార’’మగును.24
ఏ‘‘ప్రకారంబు’’నిన్ ఏవేళ పూజింతు, మన్న మనసు నిల్పు మనియె హరుడు.25
గజరాజు క్రోధాన కానలు కంపింప, ‘‘ఘీంకార’’ముంజేయు కేకపగిది.26
‘‘నుడికార’’మనగ మనోజ్ఞ విశాలమౌ, భావజాలంబది బయలుజేయు.27
‘‘అంధకారం’’బన నజ్ఞాన పూర్ణమౌ, మానవ మానస మందిరమ్ము.28
‘‘ధిక్కార’’మనజెల్లు ధీవర రాజాజ్ఞ, పాటిసేయనియట్టి మేటితనము.29
ఇంతుల మనములావంతైన , తెలియక కౌగిలించిన ‘‘బలాత్కార’’మగును.30
కొక్కురోకోయని కొమరుసామిరథంబు,కంఠంబు సాచి"క్రేంకార"మిచ్చు.31.
టంకారంబుసురుల ఠావులుదప్పింప"ధనుష్టంకార"ప్రధానమయ్యె.32
"వెటకారము"నుజెప్పవెంగలిజేసి జనంబులసరసతనవ్వులాట.33
"హుంకార"మనజెల్లు హుమ్మును బెదిరింపు పశువులు క్రూరులు పైకిరాగ.34
ఎన్నికారాలు మదిలోన నెఱిగియున్న
పండితుండు ‘‘చమత్కార’’ పద్యములనె(35)
గోష్ఠిలోపల సరదాగ కోరుచుండు
సహజ సద్గుణమయ్యది సరసులార!
కనుడిదే "సూర్యశ్రీ"మనస్కార కవిత.(36)
కవితాచమత్కృతి ఉత్పలమాలిక
కారమదెక్కువైన మృదుగాత్రము సైతము పొక్కిపోయి- ఘీం
కారపు రావము ల్వెలసి కన్నుల వెంటను నీరుగారు- సం
స్కారయుతంపు సారతర గౌరవ సత్కవితాచమత్కృతుల్
వేరుగజెప్పనేల సుకవీ!రస నిర్భరమై మనోజ్ఞమౌ.
ఏరసమందు జెప్పినను నింపునుసొంపు ముదంబుగూర్చునా
తారలమధ్య వెల్గెడు సుధాకరు చల్లని వెన్నెలంబలెన్
ధీరుని మానసాంబుధిని తీరుగ దాగెడి మౌక్తికంబునాన్
మేరుసుపర్వతంబునకు మించిన సైనికు సాహసంబనన్
కీరము తెన్గు నేర్పబడి కేవలపద్యమె బాడు తీరుగన్
క్రూరపుసింగమున్ జెలిమి కోరల నెంచు శకుంతలాత్మజు
న్నారసి కణ్వుడే మిగుల హాసమునందెడి వైభవంబనన్
భారతభారతీ పరమపావన పాదరజంపు తాకిడిన్
మీరిన బుద్ధివైభవపు మేలగు సత్కవి కావ్యమోయనన్
క్షీరసముద్రముం గసిగ జిల్క ద్వితీయఫలంబు కైవడిన్
కోరిన కోర్కెలందుకొను గోపిక మానస హాసమోయనన్
సారథి శౌరిగాగ కడు శౌర్యము జూపు నరావతారునాన్
దారిని జూపుచున్ పరమధర్మము నాదను ధర్మజుంబలెన్
కీరితికాంత సత్కృపయె గేహమునిండిన గేస్తుమాదిరిన్
హారముమధ్యవెల్గు మణియట్టుల కాంతి విలాసరూపమై
నూరువిధంబులం దనరు నూత్న చమత్కృతి శాశ్వతంబునై.
